6 "μυστικά" των αεροπορικών εταιρειών που δε θα ήθελαν να μάθουμε

Το εισιτήριο είναι πολύ μικρό για να χωράει όλους τους όρους που θα έπρεπε να γνωρίζετε αλλά οι αεροπορικές εταιρίες δεν θα ήθελαν να μάθετε. Το εισιτήριο για μια πτήση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί χωρίς υπερβολή «μαγικό χαρτάκι» αφού πολύ σημαντικά πράγματα που θα έπρεπε να γνωρίζει αυτός που το ακριβοπλήρωσε, δεν αναφέρονται σε αυτό. Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Independent, υπάρχουν έξι γεγονότα, τα οποία οι αεροπορικές εταιρίες δεν θέλουν να πληροφορηθούν οι πελάτες τους.
Και όπως αναφέρει ο Τζο Μπρανκατέλι, ιδρυτής μιας εξειδικευμένης ιστοσελίδας για τους συχνούς επιβάτες, όπως είναι οι επιχειρηματίες, «οι πελάτες δεν έχουν ουσιαστικά κανένα δικαίωμα. Αν μια εταιρία θελήσει αν σε τσακίσει, θα το κάνει».


Ας δούμε λοιπόν, ποια είναι αυτά τα έξι μυστικά που δεν πρέπει να μάθετε:


1. Εχετε υπογράψει συμβόλαιο ακόμη κι αν δεν το έχετε συνειδητοποιήσει: Οταν αγοράζετε ένα εισιτήριο, αποδέχεστε το λεγόμενο «συμβόλαιο μεταφοράς» (contract of carriage, ή COC). « Αυτά τα συμβόλαια τα αντιμετωπίζουμε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αντιμετωπίζουμε το συμβόλαιο με τον πάροχο κινητής τηλεφωνίας. Απλά δεν τα διαβάζουμε ποτέ!» λέει ο Τζο Μπρανκατέλι.
2. Οι αεροπορικές εταιρίες δεν είναι υποχρεωμένες να σας μεταφέρουν κάπου: Οι προορισμοί, όπως και οι ώρες αναχώρησης και άφιξης δεν είναι υποχρεωτικά στοιχεία παρά το γεγονός ότι αναφέρονται σε κάθε εισιτήριο. Στους όρους του «συμβολαίου» - εισιτηρίου αναφέρεται ότι «οι ώρες που εμφανίζονται δεν είναι εγγυημένες και δεν αποτελούν μέρος του συμβολαίου. Τα ωράρια μπορεί να μεταβληθούν χωρίς προειδοποίηση» και επίσης ότι η αεροπορική εταιρία «μπορεί να αλλάξει τους τόπους προορισμού που εμφανίζονται στο εισιτήριο σε περίπτωση ανάγκης». Αυτές οι αναφορές προστατεύουν τις αεροπορικές εταιρίες από επιβάτες που για παράδειγμα ενδεχομένως να θελήσουν να υποβάλλουν μήνυση για μια ματαίωση πτήσης λόγω κακοκαιρίας.




3. Πτήσεις με πολούς ενδιάμεσους σταθμούς κοστίζουν περισσότερο: Οι «θέσεις» μιας πτήσεις (πρώτη θέση, ή τουριστική, κλπ) δεν έχουν να κάνουν με ουσιαστικές διαφορές στην παροχή υπηρεσιών αλλά με διαφορές στο ύψος της χρέωσης ενός εισιτηρίου. Ετσι, οι επιβάτες που κλείνουν ένα εισιτήριο με πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς χρεώνονται με το μεγαλύτερο αεροπορικό κόμιστρο που προβλέπεται για κάθε μέρος του ταξιδιού.
4. Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στο στρίμωγμα: Οι διεθνείς κανονισμοί μεταφοράς ζώντων ζώων με φορτηγά αυτοκίνητα και τρένα αναφέρουν τον ελάχιστο χώρο που μπορεί να διατεθεί για κάθε ζώο. Στις αερομεταφορές δεν υπάρχει κάτι ανάλογο. Αυτην την «μαύρη τρύπα» στους κανονισμούς εντόπισε μια ομάδα καταναλωτών, οι οποίοι ίδρυσαν το FlyersRights.org απαιτώντας να υιοθετηθούν διεθνή στάνταρντ για τις θέσεις επιβατών στα αεροσκάφη.



5. Τα εισιτήρια δεν είναι πια ανταλλάξιμο είδος: παλαιότερα όταν μια πτήση ματαιωνόταν, η αεροπορική εταιρία μπορούσε να προτείνει στους επιβάτες της να πετάξουν με ένα άλλο δρομολόγιο μιας άλλης αεροπορικής εταιρίας. Αυτό το μέτρο έχει πλέον καταργηθεί.
6. Δεν αποφασίζετε εσείς τι θεωρείται «χειραποσκευή»: Ορισμένες αεροπορικές εταιρίες δίνουν στους επιβάτες τους τις ακριβείς διαστάσεις των αποσκευών που μπορούν να πάρουν μαζί τους μέσα στην καμπίνα. Ωστόσο στο «συμβόλαιο» που κανένας δεν διαβάζει ποτέ, αναφέρεται ότι η αεροπορική εταιρία έχει τον τελευταίο λόγο για το «τι εστί χειραποσκευή».







Πηγή: The TOC